Μία αναζήτηση στο διαδίκτυο του λήμματος Αλέξης Τσίπρας εμφανίζει τη φωτογραφία του Έλληνα πρωθυπουργού κάτω ακριβώς από το εθνόσημο. Για τα χρόνια της πρωθυπουργίας του η χώρα ταυτίζεται διοικητικά με τον ίδιο. Ισχύει βεβαίως και για όλους τους διατελέσαντες έλληνες πρωθυπουργούς.
Η ύψιστη τιμή που τους επιφυλλάσσει η δημοκρατική ψήφος των πολιτών αφήνει και το αποτύπωμα τους στην Ιστορία της χώρας για χρόνους.
Βαριά η ευθύνη, δεν συμφωνείτε;
Το κλέος, η υστεροφημία δηλαδή, και το φιλότιμο, η αγάπη προς την τιμή, υπήρξαν διαχρονικά χαρακτηριστικά του ελληνικού πολιτισμού. Το κλέος υμνήθηκε όσο τίποτε άλλο από την εποχή του Ομήρου, το δε φιλότιμο συνεχίζει να παραμένει ιδιαιτερότητα μας, και όπως αρέσκονται πολλοί, αμετάφραστο σε πολλές γλώσσες. Στη σύγχρονη ιστορία κάποιοι «στέγνωσαν την ψυχή τους» για να τα διατηρήσουν ακέραια και να μείνουν ως Εθνάρχες. Κάποιοι άλλοι τα απαξίωσαν και τα τσαλάκωσαν. Πλήρωσαν το κόστος!
Είθισται οι πολιτικοί να διαβάζουν ιστορία. Μάλλον από αίσθημα αυτοσυντήρησης. Έτσι δεν κινδυνεύουν να επαναλάβουν λάθη παλαιοτέρων και να περιπέσουν σε σφάλματα που θα τους στοιχίσουν. Ο Αλέξης Τσίπρας μάλλον δεν ανήκει σε αυτούς. Ίσως πιστεύει ότι είναι υπεράνω! Πάνω από την Ιστορία.
Αυτό χαρακτηρίζεται και οίηση. Όταν πιστεύεις ότι μπορείς εσύ να γράψεις την ιστορία. Και η οίηση οδηγεί σε λάθη. Πολλές φορές ολέθρια.
Πάρτε για παράδειγμα τη συμφωνία των Πρεσπών. Με τον τρόπο που έγινε, απέδειξε ότι ο Αλέξης Τσίπρας πίστευε οτι μπορεί να «περάσει» το οτιδήποτε από το λαό , με ελάχιστη αντίδραση!
Η «κολοτούμπα» του δημοψηφίσματος μάλλον λειτούργησε ως παγίδα. Γιατί μπορεί «να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό»! Υπήρξε ισχυρότατη αντίδραση που αποτυπώθηκε στις δημοσκοπήσεις. Η συμφωνία των Πρεσπών αποδεικνύεται το προσωπικό Βατερλώ του Αλέξη Τσίπρα και έρχεται πολύ γρηγορότερα από όσο θα λειτουργούσαν μέτρα δημοσιονομικού χαρακτήρα. Ή ο λαός υπήρξε απρόβλεπτος ή ο Αλέξης Τσίπρας απαξίωσε τη γνώση της ιστορίας!
Η ζημιά όμως έγινε και μάλλον δεν υπάρχει επιστροφή.
Το ένα κακό έφερε το άλλο και οδηγηθήκαμε στη συνέχεια στην πλήρη απαξίωση το Κοινοβουλίου. Ένα αλλαλούμ χωρίς προηγούμενο και ένα βαρέλι διαπλοκής, κυνισμού και ανταλλαγών δίχως πάτο. Μιά φθορά και ένα τσαλάκωμα που χρεώνεται αποκλειστικά και μόνο στον ένα, στην κεφαλή.
Ακόμη και αν κατορθώσει να ολοκληρώσει την κοινοβουλευτική θητεία της η κυβέρνηση μέ όσα τερτιπια και κόλπα χρειαστούν, στο τέλος οι πολίτες θα θέσουν την «αφελή» ερώτηση; «Είμαστε καλύτερα τεσσεράμιση χρόνια μετά; Κάναμε έστω και ένα βήμα μπροστά; Τσούλισε το καράβι;»
Και τότε η καθημερινότητα του καθενός μας θα πει την αλήθεια. Και κει ο Αλέξης Τσίπρας θα έχει χάσει παταγωδώς.
Στην τελική εσύ αποφασίζεις την εικόνα του εθνόσημου: αν θα λάμπει ή θα στέκει θαμπωμένο και θολό...
Η Έφη Μπάσδρα είναι καθηγήτρια του ΕΚΠΑ
Το άρθρο δημοσιευτηκε στην εφημερίδα Φιλελεύθερος
Είθισται οι πολιτικοί να διαβάζουν ιστορία. Μάλλον από αίσθημα αυτοσυντήρησης. Έτσι δεν κινδυνεύουν να επαναλάβουν λάθη παλαιοτέρων και να περιπέσουν σε σφάλματα που θα τους στοιχίσουν. Ο Αλέξης Τσίπρας μάλλον δεν ανήκει σε αυτούς. Ίσως πιστεύει ότι είναι υπεράνω! Πάνω από την Ιστορία.
Αυτό χαρακτηρίζεται και οίηση. Όταν πιστεύεις ότι μπορείς εσύ να γράψεις την ιστορία. Και η οίηση οδηγεί σε λάθη. Πολλές φορές ολέθρια.
Πάρτε για παράδειγμα τη συμφωνία των Πρεσπών. Με τον τρόπο που έγινε, απέδειξε ότι ο Αλέξης Τσίπρας πίστευε οτι μπορεί να «περάσει» το οτιδήποτε από το λαό , με ελάχιστη αντίδραση!
Η «κολοτούμπα» του δημοψηφίσματος μάλλον λειτούργησε ως παγίδα. Γιατί μπορεί «να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό»! Υπήρξε ισχυρότατη αντίδραση που αποτυπώθηκε στις δημοσκοπήσεις. Η συμφωνία των Πρεσπών αποδεικνύεται το προσωπικό Βατερλώ του Αλέξη Τσίπρα και έρχεται πολύ γρηγορότερα από όσο θα λειτουργούσαν μέτρα δημοσιονομικού χαρακτήρα. Ή ο λαός υπήρξε απρόβλεπτος ή ο Αλέξης Τσίπρας απαξίωσε τη γνώση της ιστορίας!
Η ζημιά όμως έγινε και μάλλον δεν υπάρχει επιστροφή.
Το ένα κακό έφερε το άλλο και οδηγηθήκαμε στη συνέχεια στην πλήρη απαξίωση το Κοινοβουλίου. Ένα αλλαλούμ χωρίς προηγούμενο και ένα βαρέλι διαπλοκής, κυνισμού και ανταλλαγών δίχως πάτο. Μιά φθορά και ένα τσαλάκωμα που χρεώνεται αποκλειστικά και μόνο στον ένα, στην κεφαλή.
Ακόμη και αν κατορθώσει να ολοκληρώσει την κοινοβουλευτική θητεία της η κυβέρνηση μέ όσα τερτιπια και κόλπα χρειαστούν, στο τέλος οι πολίτες θα θέσουν την «αφελή» ερώτηση; «Είμαστε καλύτερα τεσσεράμιση χρόνια μετά; Κάναμε έστω και ένα βήμα μπροστά; Τσούλισε το καράβι;»
Και τότε η καθημερινότητα του καθενός μας θα πει την αλήθεια. Και κει ο Αλέξης Τσίπρας θα έχει χάσει παταγωδώς.
Στην τελική εσύ αποφασίζεις την εικόνα του εθνόσημου: αν θα λάμπει ή θα στέκει θαμπωμένο και θολό...
Η Έφη Μπάσδρα είναι καθηγήτρια του ΕΚΠΑ
Το άρθρο δημοσιευτηκε στην εφημερίδα Φιλελεύθερος
