της Έφης Μπάσδρα
Είκοσι μέρες απομένουν για να μπούμε σε προεκλογική χρονιά και άλλες τόσες για να συμπληρωθούν τέσσερα συναπτά έτη Σύριζα στην διακυβέρνηση και πλέον και την εξουσία της χώρας.
Στις εκλογές που έρχονται, -το 2019 είναι εκλογική χρονιά-, ο Σύριζα θα κριθεί για πρώτη φορά με βάση το παρελθόν του και όχι τις υποσχέσεις του. Υποσχέσεις που...
όχι μόνο δεν τήρησε, έπραξε ακριβώς τα αντίθετα από τα υπεσχημένα, αλλά και ζημιογόνες πολιτικές σε καίρια εθνικά θέματα, βλ. Συμφωνία των Πρεσπών.
Ποιός δεν θυμάται τα νταούλια και τα βολιά των αγορών, το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ, το «go back madam Merkel” και τις μετέπειτα αγκαλιές, τις αβροτητές και τις φιλοφρονήσεις με τους «φονιάδες των Λαών, αμερικάνοι»; Από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, τις αυξήσεις και τη φωτιά φορολογία -από τις μεγαλύτερες στον κόσμο-, τον στραγγαλισμό της ανάπτυξης υπέρ ενός θηριώδους πλεονάσματος, βορά στα προεκλογικά «αντίδωρα» της κυβέρνησης;
Δεν κράτησαν ούτε μία αρχική προεκλογική τους υπόσχεση. Ούτε μία έτσι για να έχουμε να θυμόμαστε. Ξέχασα: εκτός από μία. «Εμείς είμαστε οι γκρεμιστές γιατί εμείς είμαστε και οι κτίστες», είπε κάποτε ο Αλέξης Τσίπρας. Γκρεμιστές. Αυτή τουλάχιστον την κράτησε. Γκρέμισαν τα πάντα. Από την Παιδεία και τα πανεπιστήμια, την υγεία και τα νοσοκομεία, την ασφάλεια των πολίτων.
Τέσσερα σχεδόν χρόνια μετά, το παρελθόν του Συριζα δεν μπορεί να ξεγελάσει πλέον κανέναν. Στην κατάκτηση της εξουσίας που τόσο μανιωδώς επιδιώχτηκε, «σάπισαν» το όποιο ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς, -το είπε ο Αλαβάνος-, που τόσα χρόνια το κρατούσαν ως λάβαρο και προεκλογική υποσχετική!
Μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό, είπε ο Αβραάμ Λίνκολν που όλο και κάτι θα ήξερε από πολιτική και υποσχέσεις. Θα μου πείτε ο Αλέξης Τσίπρας, δεν θα γίνει ποτέ Αβρααμ Λίνκολν παρά την παγκόσμια λάμψη του ως ο «αρχηγός χωρίς γραβάτα» Στον κόσμο των ηγετών είναι και αυτό μία κατάκτηση υστεροφημίας. Ένα είδος κλέους ομηρικού...
Μπορεί λοιπόν να πιστεύει ότι είναι δυνατόν να ξεγελάσει τους ψηφοφόρους για άλλη μία φορά. Προς αυτό και οι παροχές και τα χωρίς φειδώ «δώρα» εις βάρος της οικονομίας και της ανάπτυξης. Ακόμη και αν είναι βέβαιος για την ήττα, -η παγίωση των δημοσκοπήσεων υπέρ της ΝΔ δεν μπορεί να μην λαμβάνεται υπ’ όψιν- στοχεύει σε ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα και μείωση της διαφοράς σε διαχειρήσιμα επίπεδα. Η μετάλλαξη άλλωστε σε σοσιαλιστικό μόρφωμα έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό και ήρθε η ωρα να πάρει σάρκα και οστά. Και γνωρίζει ότι τέτοιες μεταμορφώσεις γίνονται ευκολότερα στην «απραξία και το ημίφως» της αντιπολίτευσης, έτσι ώστε σύντομα να επιχειρηθεί μία νέα «άλωση» με νέο αφήγημα και χωρίς παρελθόν.
Το βέβαιον είναι ότι ο Σύριζα έχει βεβαρημένο παρελθόν και δυσοίωνο μέλλον!
Η Έφη Μπάσδρα είναι καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Φιλελεύθερος
Είκοσι μέρες απομένουν για να μπούμε σε προεκλογική χρονιά και άλλες τόσες για να συμπληρωθούν τέσσερα συναπτά έτη Σύριζα στην διακυβέρνηση και πλέον και την εξουσία της χώρας.
Στις εκλογές που έρχονται, -το 2019 είναι εκλογική χρονιά-, ο Σύριζα θα κριθεί για πρώτη φορά με βάση το παρελθόν του και όχι τις υποσχέσεις του. Υποσχέσεις που...
όχι μόνο δεν τήρησε, έπραξε ακριβώς τα αντίθετα από τα υπεσχημένα, αλλά και ζημιογόνες πολιτικές σε καίρια εθνικά θέματα, βλ. Συμφωνία των Πρεσπών.
Ποιός δεν θυμάται τα νταούλια και τα βολιά των αγορών, το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ, το «go back madam Merkel” και τις μετέπειτα αγκαλιές, τις αβροτητές και τις φιλοφρονήσεις με τους «φονιάδες των Λαών, αμερικάνοι»; Από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, τις αυξήσεις και τη φωτιά φορολογία -από τις μεγαλύτερες στον κόσμο-, τον στραγγαλισμό της ανάπτυξης υπέρ ενός θηριώδους πλεονάσματος, βορά στα προεκλογικά «αντίδωρα» της κυβέρνησης;
Δεν κράτησαν ούτε μία αρχική προεκλογική τους υπόσχεση. Ούτε μία έτσι για να έχουμε να θυμόμαστε. Ξέχασα: εκτός από μία. «Εμείς είμαστε οι γκρεμιστές γιατί εμείς είμαστε και οι κτίστες», είπε κάποτε ο Αλέξης Τσίπρας. Γκρεμιστές. Αυτή τουλάχιστον την κράτησε. Γκρέμισαν τα πάντα. Από την Παιδεία και τα πανεπιστήμια, την υγεία και τα νοσοκομεία, την ασφάλεια των πολίτων.
Τέσσερα σχεδόν χρόνια μετά, το παρελθόν του Συριζα δεν μπορεί να ξεγελάσει πλέον κανέναν. Στην κατάκτηση της εξουσίας που τόσο μανιωδώς επιδιώχτηκε, «σάπισαν» το όποιο ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς, -το είπε ο Αλαβάνος-, που τόσα χρόνια το κρατούσαν ως λάβαρο και προεκλογική υποσχετική!
Μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό, είπε ο Αβραάμ Λίνκολν που όλο και κάτι θα ήξερε από πολιτική και υποσχέσεις. Θα μου πείτε ο Αλέξης Τσίπρας, δεν θα γίνει ποτέ Αβρααμ Λίνκολν παρά την παγκόσμια λάμψη του ως ο «αρχηγός χωρίς γραβάτα» Στον κόσμο των ηγετών είναι και αυτό μία κατάκτηση υστεροφημίας. Ένα είδος κλέους ομηρικού...
Μπορεί λοιπόν να πιστεύει ότι είναι δυνατόν να ξεγελάσει τους ψηφοφόρους για άλλη μία φορά. Προς αυτό και οι παροχές και τα χωρίς φειδώ «δώρα» εις βάρος της οικονομίας και της ανάπτυξης. Ακόμη και αν είναι βέβαιος για την ήττα, -η παγίωση των δημοσκοπήσεων υπέρ της ΝΔ δεν μπορεί να μην λαμβάνεται υπ’ όψιν- στοχεύει σε ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα και μείωση της διαφοράς σε διαχειρήσιμα επίπεδα. Η μετάλλαξη άλλωστε σε σοσιαλιστικό μόρφωμα έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό και ήρθε η ωρα να πάρει σάρκα και οστά. Και γνωρίζει ότι τέτοιες μεταμορφώσεις γίνονται ευκολότερα στην «απραξία και το ημίφως» της αντιπολίτευσης, έτσι ώστε σύντομα να επιχειρηθεί μία νέα «άλωση» με νέο αφήγημα και χωρίς παρελθόν.
Το βέβαιον είναι ότι ο Σύριζα έχει βεβαρημένο παρελθόν και δυσοίωνο μέλλον!
Η Έφη Μπάσδρα είναι καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Φιλελεύθερος