Καλημέρα σας. Αν κάποιος προσέξει με προσοχή τη στρατηγική των 4 «πιο δυνατών» υποψηφίων Δημάρχων για τον Δήμο της Κατερίνης, θα παρατηρήσει κάτι πολύ ενδιαφέρον. Τα στρατόπεδα των Χιονίδη, Κουκοδήμου και Νταντάμη διατυμπανίζουν ότι ο δικός τους υποψήφιος είναι «πρώτος και με διαφορά, ήδη με μεγάλη απόσταση από τον δεύτερο». Την ίδια στιγμή η πλευρά Λιακόπουλου λέει απλώς ότι «εμείς θα πάμε στον δεύτερο γύρο, πιθανότατα ως δεύτεροι. Μετά θα κερδίσουμε τις εκλογές».
Έχουμε...
λοιπόν στην Κατερίνη τρεις «πρώτους» και έναν δεύτερο. Είναι άραγε αδυναμία του Θανάση να δηλώσει και αυτός ότι σαρώνει και πάει για την πρωτιά; Ή είναι λάθος στρατηγική / προσπάθεια να κρατήσουν τον κόσμο κοντά τους, από την πλευρά των άλλων 3; Για να δούμε με προσοχή...
Γιάννης Αμοιρίδης: Ο τελευταίος που το έκανε, όντας Δήμαρχος
Ο τελευταίος που πήρε περίπου 35% σε εκλογές πρώτου γύρου με πολλούς υποψηφίους είναι ο Γιάννης Αμοιρίδης, το 1998. Τότε με 2 δυνατά ψηφοδέλτια απέναντί του, ο Γιάννης πήρε 34% στον πρώτο γύρο, όντας ο ίδιος αναπληρωτής Δημάρχου (ουσιαστικά Δήμαρχος) και έχοντας στα χέρια του τον μηχανισμό + το ταμείο, μιας και έκανε δεκάδες έργα εκείνη την περίοδο. Ήταν όμως 41 ετών, με μόλις 1,5 χρόνο στην πλάτη του ως Δήμαρχος, άφθαρτος και πολύ αγαπητός. Επίσης είχε δίπλα του ένα πολύ δυνατό ψηφοδέλτιο, ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες και ανοικτή στήριξη από κομμάτια του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Επίσης είχε 2 ισχυρούς αντιπάλους, όχι 3, καθώς και έναν πολύ μικρότερο Δήμο να διαχειριστεί. Τέλος, έφτασε στο ποσοστό αυτό τις τελευταίες ημέρες, δεν το είχε πλησιάσει 4 – 6 μήνες πριν τις εκλογές.
Αναποφάσιστοι: Πάνω από 25 – 30%
Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι οι αναποφάσιστοι στον Δήμο της Κατερίνης υπερβαίνουν το 25 – 30%. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνω ακόμη και τα πρόσωπα που μπροστά σε κάποιον υποψήφιο λένε «μαζί σου» και μετά λένε «θα δούμε». Μου είναι δύσκολο να πιστέψω πως πάνω από το 60 – 65% των δημοτών ενδιαφέρεται για τις εκλογές και έχει ήδη κατασταλάξει σε υποψήφιο Δήμαρχο και συμβούλους. Αμφιβάλλω αν έστω και οι μισοί ασχολούνται σήμερα με το θέμα. Για αυτό και απλώς γελάω με όσους δηλώνουν με στόμφο τεράστια ποσοστά που έχει ήδη συγκεντρώσει ο υποψήφιος της αρεσκείας τους.
378 υποψήφιοι ΔΗΜΟΤΙΚΟΙ σύμβουλοι...
Με βάση τα σημερινά δεδομένα, οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι θα είναι 54. Με 7 σχήματα, όπως αναμένεται, μιλάμε για... 378 υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους, τον μεγαλύτερο αριθμό στην ιστορία του τόπου μας. Αν ακόμη δεν το καταλάβατε, όλοι αυτοί θα διεκδικήσουν 50.000 ψήφους, όσα περίπου ήταν τα έγκυρα ψηφοδέλτια την προηγούμενη φορά. Αν τώρα κάποιος λέει πως σήμερα «έχει 35 – 40%», καλύτερα να του συστήσετε έναν καλό γιατρό. Να προσέχει όμως πώς θα πάει για επίσκεψη, μπορεί να τον πατήσει κανένα αυτοκίνητο πάνω στο κεφαλόσκαλο της πολυκατοικίας και να είναι πάλι τυχαίο γεγονός, για το οποίο «δεν ευθύνεται κανείς».
ΥΓ. Αν μιλήσουμε και για τοπικούς... περνάμε τους 1.000...
Τι σημαίνει «σε μάχη 4 δυνατών + άλλων 3 συνδυασμών βγαίνω πρώτος με πολύ μεγάλο ποσοστό»
Για να μπορέσει κάποιος να πάρει πολύ μεγάλο ποσοστό σε μία τόσο κατατετμημένη εκλογική δεξαμενή, θα πρέπει να καταφέρει να:
· Συγκεντρώσει μία εντυπωσιακή ομάδα υποψηφίων, με τους καλύτερους από κάθε συνοικία και χωριό (μέχρι τώρα παρατηρείται το αντίθετο, η απόλυτη διασπορά τους)
· Φέρει τη δημόσια συζήτηση στα θέματα που τον ενδιαφέρουν και να τα καλλιεργήσει με ουσία και επιχειρήματα (μέχρι τώρα κάτι τέτοιο κάνει μόνο ο συνδυασμός Λιακόπουλου. Οι υπόλοιποι αρκούνται στην παραπολιτική και στις φωτογραφίες)
· Θεωρηθεί ως η «λύση / λύτρωση» από την πλειοψηφία, απέναντι σε κάτι πολύ κακό. Ή να θεωρηθεί η νέα ελπίδα που εμπνέει τους πάντες (δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα κάποιος... λυτρωτής)
· Ξέρει να κάνει δημοτικές εκλογές! (μέχρι τώρα είναι ξεκάθαρο πως μόνοι οι 2 από τους 4 κατέχουν το θέμα)
· Ξέρει τι θέλει να πάρει και από ποια περιοχή (μέχρι τώρα το ξέρει σίγουρα ο Λιακόπουλος, υποθέτω και ο Χιονίδης, αν και αυτός δυσκολεύεται να μετρήσει ακόμη την πτώση του και τα σημεία που χρήζουν δυναμικών παρεμβάσεων. Το προσπαθεί και ο Νταντάμης, ακόμη δεν φαίνεται να το άρχισε ο Κουκοδήμος)
Κάποιοι λένε «μα θα μοιράσει τσουβάλια με λεφτά ο τάδε». Μέχρι σήμερα δεν τα έχει μοιράσει, ούτε και η ομάδα που στήνει δείχνει ότι έφερε κοντά του πρόσωπα μεγάλης εκλογικής εμβέλειας, με ή χωρίς λεφτά. Από την άλλη, αν όντως κάποιος μοιράσει πολλά λεφτά, δεν είναι λογικό να υποθέσουμε πως θα θέλει να τα πάρει και πίσω; Πώς άραγε;
Εκτιμήσεις, ψεύτικες μετρήσεις ή κυρίως «ασκήσεις θάρρους, για να μη μας φύγουν οι δικοί μας»;
Όταν πας στις εκλογές χωρίς πρόγραμμα, χωρίς αρχές, στόχους και ξεκάθαρη στρατηγική, τότε το μόνο συνεκτικό στοιχείο για αυτούς που συγκεντρώνεις γύρω σου είναι η προσδοκία της νίκης, για να φέρεις κοντά σου πρόσωπα που δεν έχουν άλλον λόγο να συστρατευθούν. Το ίδιο ισχύει και όταν πέφτεις, προσπαθείς από κάπου να πιαστείς. Από ότι φαίνεται σε αυτές τις εκλογές, αρκετοί είναι αυτοί που εφευρίσκουν ψεύτικες μετρήσεις και γενικά προσπαθούν να κτίσουν την εικόνα του «πρώτου», ακριβώς για τους παραπάνω λόγους. “Παντρεύουν» τις εκτιμήσεις αυτές και με ψήγματα γενικόλογων ιδεών και «προγράμματος» για να αποφύγουν την ουσία. Πιο πολύ όλα αυτά δείχνουν ασκήσεις θάρρους. Τα λένε για να τους πιστεύουν οι δικοί τους και να μη φύγουν...
Όμως εν έτει 2018, οσονούπω 2019, οι δημότες έχουν άλλες ανάγκες. Οι δημότες που κατοικούν τον ιστό της Κατερίνης έχουν δεκάδες άλυτα προβλήματα, που τους καταδυναστεύουν σε καθημερινή βάση. Οι δημότες της περιφέρειας υποφέρουν από την έλλειψη νερού τους καλοκαιρινούς μήνες και άλλα πολλά προβλήματα. Κάποιοι νομίζουν πως θα τους «γελάσουν» άλλη μία φορά, με αστείες «εκτιμήσεις» και «μετρήσεις», ίσως και με χρηματικές υποσχέσεις, ή και λίγα αθλητικά είδη. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι ο κόσμος στην πλειοψηφία του θα προτιμήσει ένα ζευγάρι παπούτσια σε αντάλλαγμα να μείνει άλλα 4 – 8 χρόνια χωρίς νερό.
Η ομάδα Λιακόπουλου ετοιμάζεται να δώσει τις εκλογές με στόχο τη δεύτερη θέση και περιμένει μάχη μέχρι την τελευταία ημέρα, βλέπω να περιμένουμε και τα τελευταία εκλογικά τμήματα για να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Από την άλλη υπάρχουν 3 «σίγουροι πρώτοι και με διαφορά».
Τον Μάιο θα καταλάβετε ποιος είχε δίκιο. Και ποιοι ονειροπολούσαν...